NASA‑гийн Cassini хөлгийн 2004 оноос хойшхи олон удаагийн нислэгийн хэмжилтүүдийг дахин боловсруулснаар Санчирын хамгийн том дагуул Титан доороо бүхэллэг шингэн далайтай гэх өмнөх төсөөлөл ганхлаа. 2008 онд Титан Санчирын таталцлын нөлөөгөөр их хэмжээнд “сунан агших” (түрлэгийн хэлбэлзэл) шинж илэрсэн нь газрын доорх шингэн усан далайн гол нотолгоо болж байсан. Харин шинэ дүгнэлтээр Титаны дотоод бүтэц нь цэвэр шингэн уснаас илүү мөс, шаварлаг “слаш” холимог давамгай байж болзошгүй гэж үзжээ.
Шинэ дүн шинжилгээ 2025 оны 12-р сарын 17-нд Nature сэтгүүлд хэвлэгдсэн. Судлаачид Cassini‑гийн радио дохионы допплерийн өөрчлөлтөөс таталцлын талбайн өчүүхэн хэлбэлзлийг “шүүж” илүү цэвэр өгөг гаргах аргаар ажилласан бөгөөд ингэснээр Титан дотооддоо их энерги сарниулж байгааг илүү тод харуулсан байна. Энэ нь бүхэллэг далайтай байх хувилбараас илүү “слаш” давхарга Титаны уян налархай байдлыг тайлбарлаж чадна гэсэн санааг дэмжжээ.
Өмнөх логикоор бол шингэн далай дотоод үрэлтийн дулааныг хадгалж, улмаар илүү их хэлбэлзэл үүсгэдэг гэж тооцдог байв. Харин “слаш” бүтэц нь хэлбэлзлийг боломжтой хэвээр үлдээх атлаа дулааны нэг хэсгийг тарааж, бүрэн хайлж далай үүсэхээс сэргийлнэ гэж JPL‑ийн баг тайлбарласан. Судалгааг ахалсан Жюли Кастильо‑Рожез архивын өгөг шинэ аргаар боловсруулах тусам олон жилийн дараа ч шинэ нээлт гарч болдгийг онцолсон байна.
Амьдралын боломжийн хувьд энэ нь “муу мэдээ” заавал биш. JPL‑ийн судлаач Флавио Пэтриккагийн тайлбарласнаар Титанд дэлхийн далай шиг нэгэн жигд усан давхарга байхгүй байсан ч чулуурхаг цөмийн орчимд дулаан усны “халаас” үүсэж, шим тэжээлт эрдсийг өндөр даралтын мөс, слаш давхаргаар дамжуулан гадарга руу эргэлдэх боломжтой. Титан нь өтгөн агаар мандал, шингэн метаны нуур тэнгисээрээ онцгой хэвээр бөгөөд NASA‑гийн Dragonfly нисдэг төхөөрөмжийн даалгавар 2028 он орчим хөөрөхөөр төлөвлөгдөж байна.
